عدم قطعیت اندازه گیری

عدم قطعیت اندازه گیری پارامتری مربوط به نتیجه اندازه گیری ست، که پراکندگی مقادیری را مشخص می کند که می توان بطور منطقی به اندازه ده نسبت داد.
اگر عدم قطعیت نتایج اندازه گیری بصورت یک انحراف استاندارد بیان شود، به آن عدم قطعیت استاندارد گویند، که شامل نوع A و B می باشد.
عدم قطعیت استاندارد نوع A به روشی گفته می شود که در آن عدم قطعیت اندازه گیری با کمک تحلیل آماری بر روی یک سری از مشاهدات برآورد می شود. در این روش اندازه گیری ها باید تحت شرایط تکرار پذیری سیستم با دقت بیشتری تخمین زده شود.
عدم قطعیت نوع B به روشی گفته می شود که در آن عدم قطعیت اندازه گیری براساس اطلاعاتی به جز تحلیل آماری بر روی مشاهدات مانند تجربه اندازه گیری گذشته، گواهی کالیبراسیون مشخصات سازنده دستگاه، اطلاعات منتشر شده برآورد می شود.
عوامل ایجاد کننده عدم قطعیت نوع B شامل موارد کلی زیر می باشد:
– عوامل محیطی مانند دما، رطوبت، گرد و غبار، فشار، تغییرات جریان، ولتاژ منبع تغذیه، شتاب جاذبه زمین و غیره.
– استانداردهای اندازه گیری مرجع مانند عدم قطعیت کالیبراسیون استانداردهای مرجع، و نمونه های شاهد و تغییرات دراز مدت در ابعاد یا خواص آنها.